loading...
tabligat001
tabligat001 بازدید : 391 جمعه 14 اردیبهشت 1403 نظرات (0)

خرید پد ضد عرق اصل
چراغ قوه پلیس اصل


 
کوبان، کار آفرین و مالک تیم بسکتبال دالاس ماوریکس، در کودکی  یک جفت کفش گران قیمت اسنیکرز از پدرش درخواست می‌کند. پدرش در پاسخ به او می‌گوید که اگر کفش‌ها را می‌خواهی، باید برای خودت کاری دست و پا کرده و با پول خودت آن‌ها را بخری. او هم به توصیه‌ی پدر گوش کرده و رو به فروش کیسه‌ زباله به صورت خانه به خانه می‌آورد.   کوبان که در آن زمان ۱۲ سال سن بیشتر نداشت، با راهنمایی دوست پدرش کیسه‌های زباله را ۳ دلار بیشتر از قیمت خرید می‌فروخت. 

     لوید بلنکفاین در استادیوم تنقلات می‌فروخت

   لوید بلنکفاین که سمت مدیرعاملی شرکت تامین سرمایه‌ی گلدمن ساکس را بر عهده دارد، یکی از تأثیرگذارترین افراد وال‌استریت است. او هم راه موفقیت را از زمین خاکی (و البته بدون توپ پلاستیکی!) شروع کرد. طبق کتاب بیوگرافی‌اش "پول و قدرت: چگونه گلدمن ساکس به فرمانروایی رسید؟"، بلنکفاین در خانه‌های ارزان قیمت ساخت دولت در بروکلین نیویورک بزرگ شد و به عنوان اولین شغل خود در استادیوم یانکی‌های نیویورک تنقلات می‌فروخت.  

  
 برانسون، موسس میلیاردر گروه ویرجین، از همان روز اول برای خودش کار می‌کرد. طبق پستی در لینکداین، برانسون در سن ۱۱ سالگی به همراه بهترین دوستش نیک پاول شروع به پرورش طوطی‌سانان کردند تا آن‌ها را به همکلاسی‌هایشان بفروشند. پرنده‌ها سریع‌تر از آن‌که بتوانند بفروشندشان تکثیر می‌شدند، پس آن‌ها مجبور شدند شانس خود را در بازار دیگری بیازمایند. از آنجا که کریسمس نزدیک بود، آن‌ها درختان صنوبر کوچکی خریده، امیدوار بودند وقتی درخت‌ها بزرگ شدند با فروش آن‌ها پول خوبی به جیب بزنند. اما متاسفانه تعدادی خرگوش‌ درخت‌ها را قبل از بزرگ شدن خوردند! 
 
مریسا میر در یک خواربارفروشی کار می‌کرد
مریسا میر، مدیرعامل یاهو، در مصاحبه با فورچون می‌گوید زمانی که ۱۶ سال سن داشته، به عنوان شغل تابستانی در فروشگاهی در ویسکانسین فروشندگی می‌کرده است. او در ادامه می‌گوید آنجا بود که برای اولین بار ارزش اخلاق کاری را خودش به چشم دیده است. همچنین این شغل به او چیزهای زیادی راجع به اقتصاد خانواده، مبادلات تجاری روزانه‌ی افراد و سبک سنگین کردن ارزش خرید یاد داده است.  

     
کامستاک مدیر ارشد بازاریابی جنرال الکتریک است و بر ایجاد سرویس استریم ویدئوی هولو (Hulu) نیز نظارت داشته است. اما قبل از اینکه وارد دنیای حرفه‌ای شود، در کارخانه‌ی رابرمید که وسایل آشپزخانه تولید می‌کند، ارزش کار سخت را آموخت.   او در یک پست لینکداین توضیح می‌دهد که تابستان بعد از سال اول کالج، برای فاصله گرفتن از محیط آکادمیک و استراحت از کار دانشگاهی، به عنوان شغل تابستانی این کار را انتخاب کرد؛ اما تا به خودش آمد دید که در این کار غرق شده است. او هنوز هم به اینکه به واسطه‌ی شغل اولش نحوه‌ی کار کردن گروهی برای غلبه بر دوران سخت کاری را آموخته است افتخار می‌کند. 
 
کت کول پیشخدمت رستوران‌ بود
قبل از اینکه کول رئیس فروشگاه‌های زنجیره‌ای کیک و شیرینی سینابون شود، ۱۵ سال در رستوران‌های هوترز کار می‌کرد. کولز در ۱۷ سالگی به عنوان یک پیشخدمت معمولی در رستوران‌های زنجیره‌ای هوترز (که ملاکش برای استخدام افراد ظاهر آن‌ها است) شروع به کار کرد، اما با گذشت زمان نشان داد که قابلیت‌هایی فراتر از یک پیشخدمت ساده دارد و بالاخره در ۲۶ سالگی به مقام معاون ریاست رسید.   به گزارش فورچون، او بیشتر دهه‌ی سوم زندگی خود را صرف آموزش کارمندان و مدیران کرده است. 

 بافِت از زمان کودکی به پول درآوردن و پس انداز کردن علاقه داشت. امروز، بنا به گزارش فوربز، رئیس و مدیر عامل برکشایر هاتاوی ۶۱.۲ میلیارد دلار سرمایه دارد که او را به یکی از ثروتمندترین افراد دنیا تبدیل می‌کند.  طبق بیوگرافی‌اش، بافت در سن ۱۳ سالگی صبح‌هایش را با رساندن روزنامه‌ی واشینگتن پست به مشترکین می‌گذراند. در همان سال، او ۱۲۰۰ دلار از پس‌اندازش را بر روی یک زمین کشاورزی ۴۰ جریبی سرمایه‌گذاری کرد. 

امپراطوری رسانه‌ای اپرا وینفری او را به اولین زن سیاه‌پوست میلیاردر جهان تبدیل کرد. (طبق گزارش فوربز او ثروتی حدود ۳ میلیارد دلار دارد.) اما اپرا قبل از رسیدن به موقعیت فعلی، دوران کودکی سختی را گذرانده و با فقر دست و پنجه نرم می‌کرده است.   به گزارش فوربز اپرا هنگامی که در دوران نوجوانی با پدرش در نشویل زندگی می‌کرد، در یک فروشگاه مواد غذایی، درست کنار آرایشگاه پدرش، مشغول به کار بوده است.

  مایکل دل در رستوران ظرف می‌شست
مایکل دل، بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت دل، از روزهای اوج و دوران شکوفایی PC استفاده کرد و به قدرت رسید. امروز ثروتِ وی حدود ۱۸.۷ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود.   اما قبل از اینکه دل به پر و بال گرفتن صنعت کامپیوترهای شخصی کمک کند، بنا به بیوگرافی‌اش، به عنوان اولین شغل در سن ۱۲ سالگی در یک رستوران‎‌ چینی ظرف می‌شست.  


مورداک، رئیس و مدیر عامل ۹۱ ساله‌ی صنایع غذایی Dole، شرکتش را به بزرگ‌ترین تولید کننده و فروشنده‌ی میوه و سبزیجات در سطح جهان تبدیل کرد. او که امروزه ثروتی حدود ۲.۹ میلیارد دلار دارد، دوران کودکی را با فقر گذرانده و تحصیل در دبیرستان را کنار گذاشت.   بعد از ترک تحصیل، مورداک در یک پمپ بنزین کار می‌کرد تا اینکه در سال ۱۹۴۳ به عنوان سرباز وظیفه به ارتش پیوست.  


 زنر مدیرعامل شرکت خیریه‌ی Women Moving Millions است و در سال ۱۹۹۶ موفق شد تا اولین زنی باشد که شریک تجاری گلدمن ساکس لقب می‌گیرد.   او دوران نوجوانی خود را با فروش تنقلات در مسابقات هاکی استادیوم محل زندگی‌شان در کانادا می‌گذراند. خود او در پستی در لینکداین می‌گوید که اداره‌ی یک دکه‌ی شلوغ و انجام سریع معاملات، بهترین تمرین برای انجام معاملات در طبقه‌ی تجاری وال استریت است.

 
پیکنز که رئیس شرکت پوشش سرمایه‌ی BP است، شم اقتصادی تهاجمی خود را در سنین نوجوانی نشان داد.   درست مثل وارن بافت، پیکنز هم روزنامه‌ رسان بود. در سن ۱۲ سالگی با از میدان به در کردن رقبا توانست تعداد خانه‌های تحت پوشش خود را از ۲۸ به ۱۵۶ افزایش دهد. او می‌گوید این کار ارزش گسترش کسب و کار از طریق خریدن شرکت‌های رقیب را به او آموخت.
 
جف بزوس در مک دونالدز همبرگر درست می‌کرد
بر اساس کتاب "فرصت طلایی: مشاغل قابل توجهی که در مک دونالدز شروع شدند" موسس و مدیرعامل آمازون، غول خرده فروشی‌های اینترنی، اولین کارش (که شغلی تابستانی بود) را با کباب کردن همبرگر در آشپزخانه‌های مک دونالدز به دست آورد.   بزوس می‌گوید: "چالش برانگیزترین چیز ادامه به کار با سرعت مناسب در زمان شلوغی بود. مدیر مک دونالدز ما عالی بود. نوجوانان زیادی زیر دست او کار می‌کردند و او همه‌ی ما را حتی هنگام خوش گذراندن و تفریح متمرکز بر روی کار نگه می‌داشت."
 
دونالد ترامپ میلیاردر، غول بازار املاک و مسکن و شخصیت جنجالی این روزهای دنیای سیاست، هرچند در خانواده‌ای ثروتمند بزرگ شد اما پدرش همواره می‌خواست ارزش پول را به او بفهماند.   وقتی که کودک بود پدرش او و برادرش را به محل ساخت و ساز املاک می‌برد و مجبورشان می‌کرد تا بطری‌های خالی نوشابه را جمع کرده و با پس دادن آن‌ها پول جمع کنند. او می‌گوید از این راه پول چندانی عایدش نمی‌شد، اما این کار به او آموخت که برای پول درآوردن باید کار کرد. 

شهردار سابق نیویورک که حالا ثروتی تقریباً برابر با ۳۸.۱ میلیارد دلار دارد؛ از یک خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط می‌آید.   او هنگامی که در دانشگاه جان هاپکینز دانشجو بود، به عنوان خدمه‌ی پارکینگ کار می‌کرد تا بتواند از عهده‌ی بازپرداخت وام کمک درسی خود برآید. 
 
 آلبرایت اولین زنی بود که توانست به مقام وزارت امور خارجه‌ی آمریکا دست پیدا کند. طبق بیوگرافی‌اش خانواده‌ی ضد شوروی او از طرف حزب کمونیست در خطر بودند و به همین دلیل به عنوان پناهنده‌ی سیاسی از چکسلواکی به آمریکا پناه آورده بودند.   در مصاحبه با فوربز می‌گوید که اولین شغل او فروش لباس زیر در یک فروشگاه در دنور بوده است. او همچنین می‌گوید با وجود اینکه تقریباً درآمدی نداشت، اما این شغل به او آموخت که چگونه در شرایط سخت با مردم برخورد کند. 


شواب، بنیان‌گذار شرکت کارگزاری و بانکی چارلز شواب، طبق اطلاعات فوربز ثروتی حدود ۶ میلیارد دلار دارد. او در مصاحبه با مجله‌ی فارق التحصیلان دانشگاه استنفورد می‌گوید از سنین جوانی روحیه‌ی کارآفرینی داشته است. شواب در یک خانواده‌ی متوسط در ساکرامنتوی کالیفرنیا بزرگ شد. وقتی بچه بود گردو بسته بندی می‌کرد و می‌فروخت و در حیاط پشتی خانه شان مرغ پرورش می‌داد.

باشگاه خبرنگاران جوان
دوستانی که در اروپا و امریکا زندگی کرده باشند، می دانند که بچه های آنها از سن دبیرستان در تابستانها بصورت نیمه وقت کارهای موقت مثل اینهایی که ذکر شد انجام میدهند و از سن 18 سالگی کلا از خانواده مستقل میشوند و در کتار تحصیل کارهای نیمه وقت جهت تامین هزینه های خود انجام میدهند.
آنها مانند جوانان کشور ما زندگی نمی کنند که خیلی وقتها هنوز تا 40 سالگی آویزان پدر و مادر باشند.
سلام
دقیقا درسته. دختر من 18 سالشه که کنار درس دو جا هم کار میکنه و پول درمیاره. خیلی هم بهش افتخار میکنه . از دوران دبیرستان به بچه یاد میدن که کار کنند و سالی بسته به رشته و سال چندمی یک تا دو هفته باید رایگان برای یه فروشگاهی شرکتی کار رایگان انجام بدن. مثل طرح کاد سالهای قبل خودمون.
دختر من سال بعد برای رشته دانشگاهیش باید حداقل 6 ماه خارج از هلند برای کار برود و این اجباریست فقط هم خارج هلند . امسال هم یه بار 3 ماه الان هم سه هفته مشغول گذراندن همین طرح است. همراه درس و کار.
من نوشته های دوستان را خواندم و فکر میکنم یک نکته را توجه نکردند ملاک موفقیت این افراد ثروت و پول و قدرت سیاسی انها در نظر گرفته شده در صورتیکه شاید این ارزش گذاری درست نباشد در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیای غرب فرصت طلبی مالی نشانه موفقیت است همچنین اگر با ترازوی نگاه رسانه ای در کشورهای تازه استقلال یافته و یا کمونیستی سابق به مسئله موفقیت افراد نگاه کنیم افراد سیاسی صاحب قدرت موفق قلمداد میشوند که عموما افراد فرصت طلب و پرورش یافته سیستمهای اطلاعاتی کشورهای کمونیستی سابق هستند تعمیم دادن این نوع نگرش به کل جامعه بشری اصولا غلط ونوعی نگاه ژورنالیستی است مثلا در کشور سوئیس هیچکدام از این ملاک ها چندان مورد توجه نیست و عموم مردم از زندگی نسبتا مرفه برخوردارند تقریبا تمامی دانش اموزان از سنین نوجوانی مشغول به کار هستند و این چیز عجیبی نیست اما در همین کشور در بین افراد سوئیسی تفاوت طبقاتی چندانی نیست و وقتی از مردم نظر خواهی میشود تقریبا بیشتر انها افراد فرهنگی یا علمی را بعنوان افراد شاخص و موفق جامعه خود معرفی میکنند من شش سال پیش برای یک کنفرانس علمی در ژنو بودم تقریبا از هر چهار نفر سوئیسی دونفرشان نمیدانست ریس دولت یا وزیرانشان چه کسانی هستند اما تقریبا سه نفر از چهار نفر کتابهای چاپ جدید در رشته های مورد علاقه یا تحصیل خود را نام میبردند تتفاوت جامعه ای که تبلیغات ژورنالیستی در ان حاکم است ویا جامعه ای که سیاست زده است با جامعه ای که فرهنگ در ان حاکم است را در همین نوع نظر سنجیها و اخبار میتواند دید

ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آمار سایت
  • کل مطالب : 270
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 3
  • آی پی دیروز : 23
  • بازدید امروز : 5
  • باردید دیروز : 72
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 407
  • بازدید ماه : 333
  • بازدید سال : 14,047
  • بازدید کلی : 91,226